6 uur op, het meer dampte nog, heldere lucht op een rookpluim na, van een huis dat gisteren vlakbij in de fik stond. Wel zeker 20 sirenes kwamen er op af.

8.30 was de receptie open en na een `merci beaucoup`, want de campingbaas doneerde de overnachting ( totaal voor deze week nu op 58Euro), heeft ons kaartje opgehangen en een foto ervan op zijn website gezet, was ik ook gelijk weg.

Eerste stuk billenknijpen geblazen, want 8 km langs een superdrukke N-weg. Verlossing bij een afslag waar het wel klimmen werd naar de 580 hoge Steige (een makkie na de Donon van gisteren), gevolgd door een afdaling alla Woutje Wagtmans.

In Scherwiller stond een bord met een wijnroute tot Colmar, dus nu maar spontaan gevolgd. Druk befietst, maar ook heerlijk tussen de wijnranken door , waar al met het handje en machinaal geplukt werd.

Een achterop komende wielrenner sprak mij in het Nederlands aan, want hij had de tekst op min rug gelezen.Op mijn vraag of hij wist wat het betekende, antwoordde hij droogjes: ` dat gaat langs me heen ! ` Voordat ik hem tot het besef kon brengen, dat dat JUIST HET PROBLEEM is bij deze ziekte, zette hij er de sokken weer in.

Soepel belandde ik in Colmar, een historisch mooie stad, maar op deze middag lichtblauw (mondkapjes) van de mensen.

Door een rechte doorsteek kwam camping In Horbourg snel in zicht. Eindtellerstand + 74 km en ravioli pur boeuf in eigen pan.

Bon appetit ! Paul.